
ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းက ဂျပန်တပ်ဖွဲ့တွေဟာ မဟာမိတ်စစ်အကျဉ်းသားတွေကို ရဲဘက်လုပ်သားအဖြစ် ခိုင်းစေဖို့ အမိမြေကို ပြန်ပို့လေ့ရှိကြပါတယ်။ အဲ့ဒီလိုသယ်ယူပို့ဆောင်ရာမှာသုံးတဲ့ သင်္ဘောတွေဟာ ငရဲသင်္ဘောတွေအဖြစ်နာမည်ဆိုးနဲ့ကျော်ကြားပြီး မဟာမိတ်တပ်ဖွဲ့တွေရဲ့ မှားယွင်းတိုက်ခိုက်မှုကို မကြာခဏခံရလေ့ရှိတဲ့အတွက် ဒီခရီးစဉ်တွေမှာ ဂျပန်စစ်သားနဲ့ မဟာမိတ်စစ်သား ၃၀၀၀၀ ကျော်ပျောက်ဆုံးခဲ့ရပါတယ်။ ဆိုင်တိုနဲ့ ဘရွန်ဆင်ကတော့ ဒီသင်္ဘောခရီးစဉ်တစ်ခုပေါ်က စစ်သုံ့ပန်းနှစ်ယောက်ပါ။ ဆိုင်တိုကတော့ ဂျပန်စစ်သားဖြစ်ပေမယ့် သစ္စာဖောက်မှုနဲ့ စွပ်စွဲခံထားရပြီး ဗြိတိန်စစ်သားဖြစ်သူ ဘရွန်ဆင်ကိုတော့ ထွက်ပြေးရန်ကြံစည်မှုနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးကို ဂျပန်နိုင်ငံအရောက်မှာ စံပြအဖြစ် ကွပ်မျက်မှာဖြစ်တဲ့အတွက် သူတို့နှစ်ယောက်ကို သံကြိုးနဲ့တွဲချည် ခတ်ထားခဲ့ပါတယ်။ ကံကောင်းချင်တော့ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ရန်သူလေယာဉ်တွေရဲ့ ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်မှုကိုခံခဲ့ရပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လုံးဟာ ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာထဲက လူသူမနီးတဲ့ကျွန်းတစ်ကျွန်းမှာ သွားပြီးသောင်တင်ခဲ့ပါတယ်။ ကံဆိုးချင်တော့ အဲ့ဒီကျွန်းဟာ အဲ့ဒီဒေသဘက်မှာရှိတဲ့ အယူအဆတွေထဲက ဒဏ္ဍာရီလာ မွန်းစတားဖြစ်တဲ့ အိုရန်အီကန် အခြေချနေထိုင်ရာဖြစ်နေပြီး မျှော်လင့်မထားနိုင်တဲ့အန္တရာယ်အသွယ်သွယ်ဟာ သူတို့ကိုစောင့်ကြိုနေပါတယ်။ စစ်ပွဲတစ်ပွဲရဲ့ ဘက်နှစ်ဘက်ဆီက မဟာရန်သူတော်နှစ်ယောက်၊ ဒီဘေးဒုက္ခတွေကို အတူတကွ ဘယ်လိုဖြတ်ကျော်မလဲ.. လွတ်မြောက်နိုင်စရာလမ်းစရော ရှိသေးရဲ့လား..